Pyydetyt käännökset

Οίον, ότι μεν άπαν ή φήσαι ή αποφήσαι αληθές, ότι εστί. Το δε τρίγωνον, ότι τοδί σημαίνει. Την δε μονάδα άμφω, και τι σημαίνει, και ότι εστίν. Ου γαρ ομοίως, τούτων έκαστον δήλον ημίν

ὅτι μὲν τοίνυν, ὦ ἄνδρες δικασταί, ἀδελφὸς ἡμῖν ἐστιν οὑτοσὶ Εὐφίλητος, οὐ μόνον ἡμῶν ἀλλὰ καὶ τῶν συγγενῶν ἁπάντων ἀκηκόατε μαρτυρούντων. σκέψασθε δὲ πρῶτον τὸν πατέρα ἡμῶν, τίνος ἕνεκεν ἂν ψεύδοιτο καὶ τοῦτον μὴ ὄντα αὐτοῦ ὑὸν εἰσεποιεῖτ

Παρρησία τοῦ λόγου έλάλει.
Εί σύ, εί ὀ Χριστός εἶπε ήμίν παρρησία
Είς δέ μέθην ίοντος, πρός τῶν μή άνεκτω,επ αίσχειν παρρησία κατακόρει και ἀνα[πεπταμένη χρὠμενου.

εἰ γαρ οὐσης παρρησίας καξόν λέγειν. ἐλευθερίας ή πόλις μεστή καί παρρησίας γίγνεται. Δίδου παρρησίαν τοίς ἐν φρονούσιν. Δημοκρατίας οὐσης οὐκ ἐστι παρρησίας. Τήν ύπέρ τῶν δίκαιων παρρησία άποδομένος.

"τοιουτος δε ων",έφασκε,"τόν αλεκτρυόνα φοβούμαι".
Καό ο Προμηθεύς έφη:"Τί με μάτην ψέγεις;Τά γάρ εμά πάντα έχεις, όσα πλάττειν εδυνάμην η δέ δου ψυχή πρός τουτο μόνον δειλή εστι".Έκλαιειν ουν εαυτόν ο λέων καί της δειλίας κατεμέμφετο καί τέλος αποθανειν ήθελεν. Ούτω δέ γνώμης έχων ελέφαντι περιτυγχάνει καί ορων διαπαντός τά ωτα κινουντα,"Τί πάσχεις", έφη, "καί τί ποτε ουδέ μικρόν ατρεμει σου τό ους;"

μητρός τε καί τών άλλων προγόνων άπάντων τιμιώτερόν έστιν ή πατρίς καί σεμνότερον καί άγιώτερον

Λογων στεφάνοις, οία τιμίοις λίθοις,

Στέφω Στέφανον, ον προέστεψαν λίθοι.

Εικάδι λαΐνεος Στέφανον μόρος εβδόμη είλεν

«Μία μὲν γὰρ δόξα τοῖς τρισίν, ἡ Τριάς, εἷς δὲ σκοπὸς ἡ ἀρετή· εἷς δὲ ἀγών, κλονουμένην στηρίξαι καὶ κατασφαλίσασθαι τὴν εὐσέβειαν, ἓν δὲ ἔργον ἄληκτον, ψυχῶν σωτηρία, ἔργοις πᾶσι καὶ λόγοις καὶ τρόποις σπουδαζομένη. Τούτους ἔχομεν ἄνθρωποι μετὰ τὸν Σωτῆρα σωτῆρας, μετὰ τὸν Πλάστην δημιουργούς, μετὰ Θεὸν εὐεργέτας καὶ φύλακας τῶν ἡμετέρων ψυχῶν.»

Χρυσῆ βυθῷ βληθεῖσα, παστῷ τοῦ πόλου,
Νύμφη πρόσεισι προσφάτως λελουμένη.

Θείας πίστεως, τὴ φωταυγεία, σκότος ἔλιπες, τῆς ἀσεβείας, καὶ φωστὴρ τῆς ἀληθείας γεγένησαι ποιμαντικῶς γὰρ φαιδρύνας τὸν βίον σου, Κυπριανὲ τὴ ἀθλήσει δεδόξασαι. Πάτερ Ὅσιε, τὸν Κτίστην ἠμὶν ἰλέωσαι, ὁμοὺ σὺν Ἰουστίνη τὴ Θεόφρονι

ύγαίνειν μέν άριστον άνδρί θνητώ,
δεύτερον δέ καλόν φύαν γενέσθαι,
τό τρίτον δέ πλουτείν άδολως,
και τέταρτον ήβάν μετά τών φίλων

Οκόσα φάρμακα ουκ ιήται, σίδηρος ιήται· Όσσα σίδηρος ουκ ιήται, πυρ ιήται· όσσα δε πυρ ουκ ιήται ταύτα χρη νομίζειν ανίητα

Στρουθίου δέ ποτε διωκομένου ὑπὸ ἱέρακος καὶ εἰσπηδήσαντος εἰς τοὺς κόλπους αὐτοῦ, καταψήσας μεθῆκεν, εἰπὼν τὸν ἱκέτην δεῖν μὴ ἐκδιδόναι. σκωπτόμενος ὑπὸ Βίωνος οὐκ ἔφη αὐτῷ ἀποκρινεῖσθαι· μηδὲ γὰρ τὴν τραγῳδίαν ὑπὸ τῆς κωμῳδίας σκωπτομένην ἀποκρίσεως ἀξιοῦν. πρὸς δὲ τὸν μήτε μουσικὴν μήτε γεωμετρίαν μήτε ἀστρονομίαν μεμαθηκότα, βουλόμενον δὲ παρ’ αὐτὸν φοιτᾶν, πορεύου, ἔφη· λαβὰς γὰρ οὐκ ἔχεις φιλοσοφίας.

ἐὰν μὲν γὰρ κολάζητε τοὺς ἀδικοῦντας, ἔσονται ὑμῖν οἱ νόμοι καλοὶ καὶ κύριοι, ἐὰν δ᾽ ἀφιῆτε, καλοὶ μέν, κύριοι δὲ οὐκέτι. 37 βούλομαι δέ, ὥσπερ ὑπεθέμην, ἐπειδὴ περὶ τῶν νόμων εἴρηκα, πάλιν τὸ μετὰ τοῦτο ἀντεξετάσαι τοὺς τρόπους τοὺς Τιμάρχου, ἵν᾽ εἰδῆτε ὅσον διαφέρουσι τῶν νόμων τῶν ὑμετέρων. δέομαι δ᾽ ὑμῶν, ὦ ἄνδρες Ἀθηναῖοι, συγγνώμην ἔχειν, ἐὰν ἀναγκαζόμενος λέγειν περὶ ἐπιτηδευμάτων φύσει μὲν μὴ καλῶν, τούτῳ δὲ πεπραγμένων, ἐξαχθῶ τι ῥῆμα εἰπεῖν ὅ ἐστιν ὅμοιον τοῖς ἔργοις τοῖς Τιμάρχου.

ἀνθ’ ὧν σοι τόδ’ ἐγὼ δῶρον ἔθηκα, φράσας
« ἐμφάνισας ἀρετὴν τῶν δὲ θεῶν δύναμιν. »
« ’Αλλ’ εἴη τόδε σοι κείμενον εὐχαρίτως·
τῆς ἰδίας κείμενον εἰκόνα τήνδ’ ἀπέθου. »

Ἀγαθὰ καὶ κακά.
Ὑπὸ τῶν κακῶν τὰ ἀγαθὰ ἐδιώχθη ὡς ἀσθενῆ ὅντα: εἰς οὐρανὸν δὲ ἀνῆλθεν. Τὰ δὲ ἀγαθὰ ἠρώτησαν τὸν Δία πῶς εἶναι μετ᾿ ἀνθρώπων. Ὁ δὲ εἶπεν <μὴ> μετ᾿ ἀλλήλων πάντα, ἓν δὲ καθ᾿ ἓν τοῖς ἀνθρώποις ἐπέρχεσθαι. Διὰ τοῦτο τὰ μὲν κακὰ συνεχῆ τοῖς ἀνθρώποις, ὡς πλησίον ὄντα, ἐπέρχεται, τὰ δὲ ἀγαθὰ βράδιον, ἐξ οὐρανοῦ κατιόντα.
Ὅτι ἀγαθῶν μὲν οὐδεὶς ταχέως ἐπιτυγχάνει, ὑπὸ δὲ τῶν κακῶν ἕκαστος καθ᾿ ἑκάστην πλήττεται.

ΣΤΡΕΨΙΑΔΗΣ
Ἰοὺ ἰού·
ὦ Ζεῦ βασιλεῦ, τὸ χρῆμα τῶν νυκτῶν ὅσον·
ἀπέραντον. Οὐδέποθ᾿ ἡμέρα γενήσεται ;
Καὶ μὴν πάλαι γ᾿ ἀλεκτρυόνος ἤκουσ᾿ ἐγώ.
Οἱ δ᾿ οἰκέται ῥέγκουσιν. Ἀλλ᾿ οὐκ ἂν πρὸ τοῦ.
Ἁπόλοιο δῆτ᾿, ὦ πόλεμε, πολλῶν οὕνεκα,
ὅτ᾿ οὐδὲ κολάσ᾿ ἔξεστί μοι τοὺς οἰκέτας.
Ἀλλ᾿ οὐδ᾿ ὁ χρηστὸς οὑτοσὶ νεανίας
ἐγείρεται τῆς νυκτός, ἀλλὰ πέρδεται
ἐν πέντε σισύραις ἐγκεκορδυλημένος.
Ἀλλ᾿ εἰ δοκεῖ, ῥέγκωμεν ἐγκεκαλυμμένοι.

1 : Νόμος ἦν ἐν τοῖς παλαιοῖς δράγματι γῆς νεκρὸν καλύπτειν.
2 : Εὐριπίδης ἐν ταῖς τραγῳδίαις πολλάκις ἐλέγεν τοὺς τῶν Ἑλλήνων τρόπους.
3 : Σαλμωνεὺς τὴν βροντὴν μιμούμενος, ἔλεγεν εἶναι Ζεύς.
4 : Οἱ Ταραντῖνοι ἔβουλεύοντο ποιεῖσθαι Πύρρον ἡγεμόνα καὶ καλεῖν ἐπὶ τὸν πόλεμον.
5 : Τῶν γεράνων αἱ κλαγγαὶ καλοῦσιν ὄμβρους.
6 : Αἰσχύλος, ὡς λέγουσι, τὰς τραγῳδίας μεθύων ἐποίει.
7 : Οἱ ἂνθρωποι τὸ παλαιὸν ἐν ἄντροις ᾤκουν.
8 : Οἱ πολῖται βασιλεύονται τοῖς νόμοις.
9 : Τὸ Προμηθέως ἧπαρ ἐκείρετο ὑπὸ γυπός.

Λύκου δρυμὸν ἔτι ὀνομάζουσιν ἔνθα ἐκάθηρε τοὺς μύστας. καὶ ὅτι μὲν δρυμός ἐστιν ἐν τῇ γῇ ταύτῃ Λύκου καλούμενος, Ῥιανῷ τῷ Κρητί ἐστι πεποιημένον
πάρ τε τρηχὺν Ἐλαιὸν ὑπὲρ δρυμόν τε Λύκοιο: